Όλη η αλήθεια για τον Β' παγκόσμιο πόλεμο

Αποφεύγω να ασχολούμαι με θέματα που έχουν ιδεολογικές και πολιτικές προεκτάσεις διότι δεν θέλω να τροφοδοτώ τον διχασμό και την διχόνεια που σπέρνει διαχρονικά η άρχουσα τάξη μέσω ιδεολογικών και πολιτικών ομαδοποίησεων για να διαιρει και να βασίλευει στην κοινωνία. Εξάλλου, όπως έχω γράψει και παλαιότερα, δεν ανήκω σε καμία οργάνωση, παράταξη ή πολιτικό κόμμα, δε εξυπηρετώ συμφέροντα δικά μου ή τρίτων με αυτά που γράφω και δεν θέλω να προσηλυτίσω κανέναν σε οτιδήποτε. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η εξαγωγή συμπερασμάτων και η ανάδειξη της αλήθειας μέσω της παρατήρησης, της έρευνας και της λογικής επαγωγής. Αποφάσισα λοιπόν να κάνω μια εξαίρεση και να γράψω μερικά πράγματα για τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο για τρεις κυρίως λόγους. Πρώτον, διότι η επίσημη ιστορία του πολέμου, όπως μας την δίδαξαν στο σχολείο και μας την εξιστόρησαν μέσω των ταινιών του χόλιγουντ οι νικητές του, αποτελεί το πιο τρανταχτό παράδειγμα από τα ψέμματα που μας έχουν μάθει να πιστεύουμε. Δεύτερων, η παρουσίαση των πραγματικών αιτιών που οδήγησαν στην φονικότερη σύγκρουση των τελευταίων αιώνων είναι κομβικής σημασίας για την κατανόηση των βαθύτερων αιτών που μας έχουν φέρει στην σημερινή ηθική και πνευματική παρακμή παγκοσμίως και τρίτων, διότι μεχρι την στιγμή αυτή, δεν υπάρχει καμία ελληνόφωνη πηγή στο διαδικτυο (από όσο γνωρίζω) που να παρουσιάζει την αλήθεια, χωρις να ανήκει ανοιχτά σε κάποιο ιδεολογικό χώρο.

Ότι μας έχουν μάθει είναι ψέμα

Το άρθρο αυτό δυσκολεύτηκα πολύ να το ολοκληρώσω. Το ξεκίνησα μέσα στο καλοκαίρι αλλά κάθε φορά που προπαθούσα να το συνεχίσω, κάτι μέσα μου με εμπόδιζε και το σταματούσα. Στην πορεία βέβαια, προέκυψαν διάφορες υποχρεώσεις και η συγγραφή του έμεινε "στο ράφι". Όμως, ο κυριότερος λόγος που καθυστέρησα τόσο πολύ να το δημοσιεύσω αλλά και να ασχοληθώ ξανά με το ιστολόγιο είναι ότι όλα όσα διαβάζετε εδώ, τα οποία αποτελούν γενικά παρατηρήσεις με πολύ προσωπικό ύφος, μου είναι ιδιαιτέρως δυσάρεστα και πολύ θα ήθελα να ήταν δικές μου φανταστικές θεωρίες και όχι η σκληρή πραγματικότητα.

Αρτος και θεάματα στην Ελλάδα της "κρίσης"

Εάν ανατρέξουμε στην ιστορία, θα δούμε ότι όλοι οι εξουσιαστές των ανθρώπινων κοινωνιών προσέφεραν διαχρονικά, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο,  άρτο και θεάματα στον λαό για να τον κρατάνε σε μια κατάσταση "ευδαιμονισμού" και ακραίας αλλοτρίωσης. Φυσικά την εποχή  που διανύουμε, της τεράστιας ηθικής καταπτώσεως, ο άρτος και τα θεάματα έχει κατακλύσει τις ζωές μας με την μορφή διαφόρων μορφών ψυχαγωγίας και με την καλλιέργεια ενός ηδονιστικού και άκρως καταναλωτικού τρόπου ζωής.

Η αλλοτρίωση, ο καταναλωτισμός και τα αδιέξοδα του σύγχρονου τρόπου ζωής

Όταν άρχισα να παρατηρώ τα αδιέξοδα που προκύπτουν από  τον σύγχρονο τρόπο ζωής και να συνειδητοποιώ σταδιακά το μέγεθος του ψέματος που με έτρεφε όλα αυτά τα χρόνια, με κυρίευσε μια βαθιά θλίψη. Μια θλίψη που με τον καιρό έγινε μελαγχολία διότι κατάλαβα ότι ακολουθούσα, χωρίς να το γνωρίζω, έναν τρόπο ζωής προσχεδιασμένο και βασισμένο στην αλλοτρίωση, την κατανάλωση και τον ακραίο ατομικισμό. Είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις μια αισιόδοξη στάση για την ζωή όταν αντιληφθείς την ματαιότητα των πράξεων σου.

Η λογική, οι συλλογισμοί και τα σοφίσματα στην καθημερινή ζωή

Γράφοντας το άρθρο  για τη κρίση στην Ελλάδα και τα συμπεράσματα που μπορεί οποιοσδήποτε άνθρωπος να εξάγει ακολουθώντας την επιστημονική μεθοδολογία, συνειδητοποίησα ότι ο κυριότερος λόγος που η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν μπορεί να δει την αλήθεια, ακόμα και εάν βρίσκεται μπροστά στα μάτια του, είναι ότι δεν έχει μάθει να σκέφτεται συνειδητά με την λογική του.

Συμπεράσματα από την "οικονομική κρίση" και την πολιτική στην Ελλάδα

Παρακολουθώντας όλα όσα εξελίσσονται στην Ελλάδα μου είναι πραγματικά πολύ δύσκολο έως και αδύνατο να εξηγήσω λογικά τα γεγονότα εφόσον δεχθώ ως πραγματικότητα την ρητορική του συστήματος. Την ρητορική για τον "καπιταλισμό", για την "οικονομική κρίση", για το "προσφυγικό", για την  "δημοκρατία", για τον "ρατσισμό", για τον "φασισμό", για την "ενωμένη Ευρώπη", για τον "φιλελευθερισμό" και πάει λέγοντας... Σχεδόν τίποτα από όσα διαβάζω, βλέπω και ακούω καθημερινά από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση το ιντερνετ αλλά και από την κοινή γνώμη δεν βγάζουν νόημα. Τίποτα από όσα λέγονται δεν μπορούν να εξηγήσουν την κατάσταση που βιώνουμε με τρόπο πειστικό και να μου λύσουν τις σχεδόν παιδιάστικες απορίες μου. Απορίες όπως για παράδειγμα:

Η Ιδεολογική διάβρωση

Οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν μαζί μου ότι οι πολιτικές που εφαρμόζονται από τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο είναι μη αποτελεσματικές εάν όχι καταστρεπτικές για το μεγαλυτερο μέρος του πληθυσμού. Εξ άλλου εκ του αποτέλεσματος αυτό γίνεται οδυνηρά εμφανές. Ωστόσο, λίγοι έχουν συνειδητοποιήσει ή αρνούνται πεισματικά να δεχθούν, ότι όλα όσα συμβαίνουν διαχρονικά και κυρίως τα τελευταία χρόνια (μέτρα λιτότητας, αποηθικοποίηση, μετανάστευση κλπ) δεν είναι αποτέλεσμα ανικανότητας ή αδράνειας των πολιτικών ή της κυβέρνησης αλλά πραγματοποιούνται εσκεμμένα εις βάρος του λαού, εξυπηρετώντας ένα μεγαλύτερο σχέδιο υποδούλωσης.

Ο μύθος του υπερπληθυσμού και ο πραγματικός δημογραφικός χειμώνας της δύσης

Δεκάδες ντοκιμαντέρ βιβλία και άρθρα έχουν ασχοληθεί με τον υποτιθέμενο υπερπληθυσμό της γης, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι θα υπάρξει πρόβλημα στην γη με την ραγδαία αύξηση του πληθυσμού οπότε οι άνθρωποι θα πρέπει να "ελέγξουν" τις γεννήσεις τους για το "καλό" της ανθρωπότητας. 

Βρισκόμαστε σε πόλεμο

Πολλοί, ειδικά μετά τα τελευταία γεγονότα της μαζικής και με το έτσι θέλω "μετανάστευσης" των "προσφύγων" στην ευρώπη, έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται όπως και εγω παλαιότερα, τι στο καλό συμβαίνει στον κόσμο μας;

Μια μικρή εισαγωγή

Μου κάνει πάντα τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι ενώ υπάρχουν σε κοινή θέα τα στοιχεία που καταδεικνύουν το αυτονόητο, δηλαδή την προσπάθεια της άρχουσας τάξης για την δημιουργία μιας νέας τάξης πραγμάτων, ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει γύρω του.

Επιστροφή μετά από 3 χρονια

Πριν από 3 χρόνια, δημιούργησα το παρών ιστολόγιο (blog) με την προοπτική να εκφράσω τις απόψεις και τους προβληματισμούς μου με ένα ευρύτερο ελληνόφωνο κοινό. Χωρίς κάποια αυστηρή θεματολογία ή ένα γενικότερο ύφος, απλές σκέψεις  και παρατηρήσεις. Για διάφορους λόγους, που δεν έχουν τόσο σημασία, η προσπάθεια αυτή έμεινε μόνο στην αρχή.